องค์กรสันนิบาตชาติ

องค์การสันนิบาตชาติจัดตั้งขึ้นภายหลังสงครามโลกครั้งที่ 1 ตามแนวคิดของประธานาธิบดี วูดโรว์ วิลสัน (Woodrow Wilson) แห่งสหรัฐอเมริกา ซึ่งเสนอให้มีการจัดตั้งองค์การระหว่างประเทศเพื่อรักษาสันติภาพ ในการประชุมสันติภาพหลังสงครามโลกครั้งที่ 1 ที่พระราชวังแวร์ซายส์ (Versailles) ประเทศฝรั่งเศส ค.ศ. 1919 วัตถุประสงค์ขององค์การสันนิบาตชาติที่สำคัญ คือ การรักษาสันติภาพโดยวิธีป้องกันไม่ให้เกิดสงคราม

อย่างไรก็ตามองค์การสันนิบาตชาติไม่สามารถบรรลุวัตถุประสงค์ที่ตั้งไว้ เนื่องจากสหรัฐอเมริกาซึ่งเป็นแกนหลักในการก่อตั้งองค์การไม่ได้เข้าร่วมเป็นสมาชิก ประกอบกับองค์การสันนิบาตชาติไม่มีอำนาจบีบบังคับสมาชิกในกรณีที่สมาชิกไม่ปฏิบัติตามข้อบังคับขององค์การ เช่น กรณีอิตาลีบุกอบิสซิเนีย หรือญี่ปุ่นรุกรานแมนจูเรีย องค์การสันนิบาตชาติก็ไม่สามารถดำเนินการแก้ปัญหาดังกล่าวไว้ ทำให้องค์การสันนิบาตชาติประสบความล้มเหลวในการธำรงสันติภาพ

– มีข้อกำหนดให้สมาชิกสันนิบาตชาติทุกประเทศต่อต้านการรุกรานจากภายนอก

– กำหนดบทลงโทษผู้รุกรานว่า“ประเทศสมาชิกสันนิบาตชาติจะร่วมมือกันใช้วิธีการลงโทษทางเศรษฐกิจการเงินและการทหารในการต่อต้านผู้รุกราน”องค์การสันนิบาตชาติยุบบทบาทลงเมื่อเกิดสงครามโลกครั้งที่ 2